Oxtarn: Onze Passie voor Natuur en Avontuur
Oxtarn werd opgericht in 2020, gedreven door één voornaamste doel: mensen weer dichter bij de natuur brengen. Deze nobele taak vervullen we op een meeslepende manier, waarvan survival en kamperen slechts enkele voorbeelden zijn.
Met onze diepgaande passie voor buitensport en survival, streven we er bij Oxtarn naar mens en natuur op een interessante en educatieve manier te verenigen. Onze clinics en activiteiten zijn met uiterste zorg samengesteld, met de intentie om niet alleen leerrijk en informatief te zijn, maar ook plezierig en boeiend. Hierdoor bereiken ze de ideale balans tussen educatie en vermaak.
Bij Oxtarn gaan we verder dan enkel tijdverdrijf. Wij reiken de mogelijkheid aan om nieuwe levensvaardigheden te ontdekken en te ontwikkelen. Onze kern draait om het herontdekken van de natuur, het aanleren van praktische vaardigheden en het cultiveren van een diepere band met onze omgeving. Of je nu wilt leren hoe je vuur maakt in de wildernis of beter wilt leren navigeren met kaart en kompas en het echte avontuur aan wil gaan. Bij Oxtarn bieden we de gelegenheid om vaardigheden en kenis op te doen die een leven lang bij zullen blijven.
De essentie van Oxtarn omvat het herstel van onze connectie met de natuur, het aanwakkeren van praktische bekwaamheden en het koesteren van een diepgewortelde genegenheid voor de omringende wereld.
Oxtarn [ˈɔks.taːr]
z.nw. (m.)1. Innerlijke toestand van verbondenheid met het ritme van de natuur; een instinctieve, oervorm van rust en waakzaamheid die ontstaat bij langdurig verblijf in natuurlijke omgevingen.
2. Het besef van je plaats binnen het grotere geheel van aarde, elementen en tijd.
Herkomst:
Verondersteld uit een archaïsch dialect van het Oud-Zweeds (mogelijk verwant aan het verloren gegane ustarn, ‘stilte bij dageraad’), gebruikt onder nomadische stammen van het hoge noorden. Later opgepikt door Scandinavische verkenners als aanduiding voor de geestelijke helderheid die men ervaart na dagen in het woud of op zee.
Trailmaker Jay
Een Trailmaker wijst niet de weg - hij maakt 'm
Oxtarn: De Stem van het Woud
Lang geleden, in de tijd dat de bossen nog spraken en de wind verhalen fluisterde door de takken, leefde een zwervende stam aan de rand van de noordelijke fjorden: de Vargfolket. Ze volgden geen koning, noch schreven zij hun kennis neer. Hun wetten en wijsheden werden gedragen door de stemmen van de skalds— vertellers, reizigers, wachters van het oude ritme.
Onder hen was er één wiens naam verloren is gegaan, maar wiens geest voortleeft in een symbool dat de eeuwen heeft doorstaan: Krúnskald. Een hanger, gevormd uit twee cirkels— één groot als de aarde, één klein als het hart van de mens. Bovenin raakten ze elkaar, als twee sterren op hun baan. De grote cirkel stond voor de natuur, wild en onbegrensd. De kleine voor de wandelaar zoekend, tastend, luisterend.
Volgens de overlevering zou wie het Krúnskald draagt, de taal van het woud leren verstaan. Niet met woorden, maar met intuïtie. Ademhaling. Ritme. Wie goed luisterde, hoorde de stem van het bos— een fluistering die leidt, niet dwingt.
De Vargfolket geloofden dat dit symbool niet gemaakt werd, maar gevonden— gevormd uit vuur, regen en adem, ergens tussen droom en werkelijkheid. Ze noemden dit gevoel... Oxtarn.